Wat 'niet' met je lijf doet.
Het is zo'n klein woordje en we gebruiken het zo vaak: niet. Veel mensen staan er niet bij stil wat dat kleine woordje 'niet' met je doet. Het blokkeert je gedachten, je gevoel en je handelen. Het brengt je in de tegenovergestelde situatie dan de situatie die gewenst is.
Je lichaam snapt namelijk het woordje 'niet' niet.
Snap je?
Lees niet verder dan!
Thuis, in de gang van onze mooie vrijstaande 30-er jaren woning, hebben we een originele tegelvloer liggen. Ik ben altijd als de dood geweest dat één van onze 2 kinderen zou struikelen op de trap en al rollend verder naar beneden zou komen, met het hoofd eindigend op die prachtige, maar o zo harde tegelvloer. Met alle gevolgen van dien.
Mijn zoon was in zijn gedachten altijd al lang en breed beneden, terwijl zijn lijf nog bovenaan de trap stond. Hij was waarschijnlijk zelfs in zijn gedachten al bezig met het speelgoed waar hij mee wilde spelen als hij dan eindelijk beneden was. Hij vergat daarbij in zijn enthousiasme dat zijn lijf zijn gedachten nog moest volgen.....
Hij was zo'n kind dat altijd wel ergens blauwe plekken op zijn lijf had, en waarvan je hoopte dat je nooit met een gebroken pols (om maar een relatief lichte verwonding te noemen) naar de Eerste Hulp Post zoumoeten. Om daar vervolgens herhaaldelijk dezelfde, indringende, naar éénsluidende antwoorden zoekende vragen te beantwoorden, gesteld door achtereenvolgens arts, co-assistent en verpleegkundige, in willekeurge volgorde. 'Van de trap gevallen.' Je zíet ze denken: 'Ja, ja.....
Wat ik dus niet wilde, was dat mijn zoon in zijn haast om beneden te komen, met donderend geweld van de bovenste tree naar beneden zou vallen. 'NIET RENNEN OP DE TRAP!', schreeuwde ik hem tot in den treure vanuit de woonkamer toe. Om vervolgens waar te nemen dat er niets veranderde aan zijn enthousiasme om die trap af te komen.....Dan hield ik altijd mijn adem in.
De laatste 3 treden moesten natuurlijk altijd met een energieke sprong genomen worden. Na de bons van de landing wachtte ik in spanning af of hij de kamer in zou komen stormen of elders in huis ongedeerd zijn weg zou vervolgen. En dan kon ik mijn adem weer loslaten.
Er kwam een moment, dat ik besefte, dat door tegen mijn zoon te zeggen wat ik niet wilde, ik daarmee eerder het tegenovergestelde effect bereikte. Dat moest anders. Ok, ik wist wat ik niet wilde, maar wat wilde ik dan wel? Vreemd genoeg moest ik daarover nadenken! Goed, ik wil niet dat hij van de trap af komt rennen, maar wat wil ik dan wel?? Nou, gewoon, dat hij rustig de trap af komt lopen. Zou het echt zó simpel zijn?!
En verrek zeg, bij de eerstvolgende keer waarbij ik weer werd opgeschrikt door een haastige zoon op de trap, riep ik 'RUSTIG LOPEN OP DE TRAP!' En tot mijn grote verbazing reageerde mijn zoon onmiddellijk op mijn commando en vervolgde zijn weg op de trap op een rustige, voor zijn doen bijna voorzichtige manier. Ik kon gewoon door blijven ademen! Ik moest het trouwens wel blijven herhalen.
Stel dat je zwanger bent en ook zo over je naderende, onvermijdelijke bevalling zou kunnen denken?
Wat wil je niet bij je bevalling? Bijvoorbeeld: 'Ik wil niet in paniek raken, ik wil niet in een weeënstorm hals over kop in de spits naar het ziekenhuis moeten, ik wil niet dat jan en alleman in de verloskamer naast het bed staat, ik wil niet....' Affijn, vul maar in, genoeg te bedenken.
Zie je het plaatje voor je? Ik zie een barende vrouw voor me, die in paniek met heftige weeën door het drukke verkeer naar het ziekenhuis raast, waar ze door een heel team wordt verwelkomd op de verloskamer, waarbij elk teamlid ook nog wordt ondersteund door een assistent of stagiare.
Hoe zou het voelen, wanneer deze vrouw zou zeggen: 'Ik wil graag dat ik ontspannen kan blijven tijdens de bevalling, dat we de tijd hebben om rustig naar het ziekenhuis te gaan en dat mijn man en ik daar zo veel mogelijk met rust gelaten worden, zodat we op onze eigen manier samen de weeën op kunnen vangen. En dat we om hulp kunnen vragen als wij dat nodig hebben.'
Dan zie ik een veel prettiger plaatje voor me. En, nog veel belangrijker, het vóelt ook veel beter! In mijn praktijk help ik zwangere vrouwen (en hun partners als daar behoefte aan is) om met een goed gevoel de bevalling tegemoet te kunnen treden. Daardoor ontstaat meer rust, (zelf)vertrouwen, geduld met jezelf en met elkaar, contact, ontspanning, bewustzijn. Want hoe de bevalling uiteindelijk ook zal verlopen, het is toch veel prettiger om je met een goed gevoel voor te bereiden dan met angst en beven?
Ik zou je graag willen uidagen om het woordje 'niet' uit je woordenboek te schrappen.
Begin maar eens met één dag.
En ik vind het leuk als je me laat weten wat je ervaringen zijn!
